0424-2512
Last night, I slept at my Lola's crib. It was nice na kahit papano nakakapagbakasyon ako (kahit na malapit lang). During our dinner, kwento lang siya ng kwento AS IN. Hinahayaan ko lang siya. Kasi minsan lang siya may kasama sa bahay. Kahit ng matutulog na kami. Mga 12 am na iyon tapos kwento pa rin siya ng kwento. Hanggang sa nakatulog nako. So what's the point of blogging it?
During my stay, nagkukuwento si lola tungkol sa mga nakaraan. About kay Mama, kay na Tita at Tito, sa aming mga apo niya at kay Lolo. Sabi niya "Alam mo minsan apo, iniisip ko, pano kapag buhay pa ang lolo mo?"
Naiyak ang puso ko </3.
In the future, alam natin na lahat tayo mamamatay. Maiiwan ang mga taong mahal natin. Iniisip ko yun, parang di ko kaya. Ang mamuhay ng mag isa sa isang bahay na puno dati ng pagmamahal (sorry for being madrama). Pero I believe in time, masasanay ka rin. Pero STILL, knowing me, lagi akong may kasama, kahit sa pagpunta nga lang ng CR sa school. AYOKO MABUHAY NG MAG ISA. NAPAKALUNGKOT NUN.
I hope you got my point in any way you want. :)
Goodnight
042512
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento